Het waterman tijdperk; tijd voor een nieuw paradigma?

Ik wil in deze vakantie periode even een korte blog delen. Er komen namelijk steeds meer mensen op mijn pad die, met alle respect en bewondering voor, de reguliere hulp niet meer aan hun spreekwoordelijke trekken komen. Het helpt wel. En we hebben het ook echt serieus nodig, het is natuurlijk onzin om in dualisme te gaan denken en te kiezen voor het ene of het ander, of het ene te verheven boven het andere. Dat is zo Newtoniaans. En dat is precies waar ik het vandaag over wil hebben. Want ik denk dat het naar mijn mening tijd wordt voor een wetenschappelijk shift in paradigma. Van de Newtionaanse paradigma naar het holistische paradigma (Of waterman paradigma, nieuwe tijd paradigma, noem het zoals je het wil, want het bestaat nog niet 😉 ) Paradigma is een Grieks woord en komt van Para (naast) en Digma (voorbeeld). Het is een manier om een wereldbeeld te verklaren. Iets waar de oude Grieken (en eerder 😉 ) ook al mee bezig waren natuurlijk. Een verzameling aan wetenschappelijke uitkomsten creëren samen een nieuw wereldbeeld.

Verklaren. Mijn passie. Ik grijp hiervoor even terug op mijn eigen geschiedenis. Om te laten zien (ook aan mezelf hihi) dat ik niet zomaar meeklets met. Nee, het is iets wat is ontstaan, dit nadenken over en leren over, wat al meer dan 20 jaar oud is.

Mijn passie en wetenschappelijke opleiding begonnen met Oliver Sacks, een zeer compassievol neuroloog die zijn patiënten echt als mensen behandelde, en er zo ook over schreef in zijn boeken. Die warmte resoneerde met mij. Hoe de zorg zou moeten zij voor mensen. Vervolgens bracht het me richting mijn Bachelor Cognitieve Neurowetenschap en (Research) Master in de psychologie en gezondheid, afstudeerscriptie Mindfulness. Als mens heb ik ook weer de nodige ervaring opgedaan en ben later via dit pad de meer energetische kant gaan verkennen. Wij zijn als mens meer als de som van delen. Wij leven nog (net) in het wetenschappelijke paradigma die wat betreft geneeskunde de mens nog teveel ziet als som der delen. Heel mechanistisch eigenlijk. Het Newtoniaanse paradigma. Wat mijzelf betreft mag hier een (paradigma)shift in komen, in deze (nieuwe) tijd. Die meer uitgaat van Quantum natuurkunde, een groot bewustzijn, iets dat ons allen verbind, op elk niveau, van de cellen in ons lichaam, tot het energieveld buiten ons lichaam, tot verbinding tussen mensen, verbinding met onze natuur, de dieren, de wereld, en uiteindelijk het Universum. Nu ben ik geen Natuurkundige, dus vergeef het me als ik het een beetje krom noteer soms hier. In die tijd was er ook een tv serie, die sommige 35 plussers zich nog wel zullen herinneren: ‘What the Bleep do we Know’ een show gepresenteerd door Morgan Freeman. Het boek heb ik ‘as we speak’ hier en nu op mijn bureau liggen. Hetzelfde bureau als waar ik nu dit blog bericht aan typ. Het boek is geschreven door Willam Arntz, Betsy Chasse en Mark Vicente. Zij interviewen (omstreeks 2003) wetenschappers, filosofen en ‘zieners’ (zoals ze dat noemen) die tevens openstaan voor spiritualiteit. Voor bewustzijn. Voor een andere visie buiten het Newtoniaanse paradigma. Wat als….. Ja, wat als je eens een hypothese stelt die de uiterste grenzen van de wetenschap van kwantummechanica stelt. Ik citeer deze nadenker:

Het is bewezen dat het onmogelijk is om kwantum processen te observeren zonder ze te beïnvloeden en te veranderen. Dat betekend dat ons bewustzijn geen toeschouwer is van de werkelijkheid, maar een onderdeel daarvan. Een bewuste gedachte is meer dan een toevallige uitkomst van neurale processen in het brein, en dus is ook bewustzijn geen toeval. Daarmee wordt wetenschap spiritueel, want het bewijst dat de wetten van de materie niet altijd en overal gelden! Bestaan geest en bewustzijn alleen in ons of ook buiten ons? Wat is eigenlijk de scheidslijn tussen buitenwereld en binnenwereld? Is er wel een scheidslijn?
William Arntz & Mark Vicente “What the bleep do we know?”

En dit is precies iets wat voor mij ook weer een verklaring kan geven waarom positieve psychologie (positief denken) zo ontzettend krachtige uitwerking op onze gemoedstoestand heeft. En hoe giftig negatief denken over jezelf voor jezelf is (Dhr. Emoto illustreert dit principe erg mooi met ijskristallen die er mooi uitzien bij woorden als liefde en er ‘gebroken’ uitzien bij woorden als haat).

Tevens zou dit voor mij kunnen verklaren waarom zoveel mensen naar ‘meer’ op zoek zijn. Mensen worden vaak prima (of minder of meer dan prima) geholpen door reguliere protocollen. Want ook de evidence based sociale wetenschap heeft mooie dingen voortgebracht hierin. Bijvoorbeeld ACT, Acceptance and Commitment Therapie. Dat geef ik zelf ook. Dat is fantastisch voor je denken. Denkprocessen. Leren anders kijken en vooral doen door het onderrichten met woorden. Door verhalende inzichten die mensen bewust maken. Want pas al je je bewust van iets bent kan je ook iets kan veranderen (en verbeteren) voor jezelf. Vrij lastig als je op de automatisch piloot, onbewust rondloopt en doet. Dat kan je met die evidence based wetenschap heel mooi ‘aanpakken’.

Maar dan is er nog meer. Je onderbuik gevoel. Een licht onbestemd gevoel. Een gevoel van het klopt nog niet helemaal. Een heel subtiel (of soms minder subtiel) gevoel dat knaagt omdat het nog niet helemaal lekker voelt. Je bent nog niet helemaal happy de peppie. Maar je kan er de zere vinger moeilijk op leggen. Dat is een ‘andere energie’. En zoals Einstein zegt, je kan iets niet oplossen met hetzelfde als waarmee het probleem ontstaan is. We zakken dus een trede dieper op onze trap. Vergelijk het eens met het volgende proefje wat je makkelijk thuis kan doen met iemand. Ga met je ogen dicht in een ruimte staan. Schoenen uit. Je bent met twee personen. De persoon met de ogen open staat elkele meters weg van je (zeg 10 meter) en doet, terwijl jij absoluut niets kan zien, telkens een stapje dichter naar jou toe (idealiter hoor je dit ook niet, vandaar schoenen uit). Op een gegeven moment voel je letterlijk iemand nabijheid. Iemand stapt jouw ‘inner circle’ in. Jouw Auraveld. Dat voel je. Er stapt letterlijk een energie (een persoon) in jouw energie veld. En over die subtiele energie heb ik het. Reiki speelt in op die auralagen. Van het fysieke lichaam, naar emotioneel, energetisch, spiritueel. Die circkel van de aura is geloof ik om en nabij 1.5 meter. En ook hiernaar is wetenschappelijk onderzoek gedaan, met testjes. Dat lees je ook in mijn blog over de Chakra’s.

Het is zo belangrijk om de mens te zien. De mens als geheel, holistisch. Een mens is meer dan de som der delen. Je bent niet je emoties. Je bent ook niet stom of dom. Je bent ook geen God. Je bent mens. En onderdeel van het grotere geheel. Het wordt tijd om ons bewust te worden dat het denken in goed of fout ons niet verder helpt. Dingen gebeuren om een reden, hoe lastig het ook kan zijn in een situatie. Daar weet ik zelf alles van. En natuurlijk schiet ik als mens ook uit mijn boze slof. Scheld en mopper ik omdat een kind mijn kind heeft geschopt. En nog eens. En nog eens. En blijf ik me verwonderen waarom uitgerekend wij bijvoorbeeld in een rotsituatie zitten (als we er eens inzitten). Waarom overkomt mij dit? Allemaal bijbehorende gedachten. Veroordelend naar de ander (laat los dat het fout is om iemand te schoppen). Want een probleem, waar een oplossing voor te vinden is, mag je oplossen. Ok, wegwezen van de nare situatie. Want dit werkt gewoonweg niet meer. Dat is een keuze en een oplossing. En mijn hoofd vind er van alles van. Maar, ik hoef toch niet weg te gaan? En het past ook niet in mijn waarden om ‘weg te lopen’ voor moeilijkheden. Kortom, ik kon het met mijn hoofd niet bedenken. Mijn gevoel zei (dan gaan we weer naar die subtiele energie) ga maar gewoon wel weg daar uit die situatie. Voelt dus licht oncomfortabel, zoals alles, buiten je comfortzone. En een mens houdt nu eenmaal niet echt van verandering. Toch doen. Alles kwam in een stroomversnelling. En we zijn nu gelukkiger dan tevoren. Los dat probleem op. Blijf er niet in hangen. Kies je eigen pad, je eigen weg. Alles is een leerproces. En blijf niet giftig denken over anderen, of situaties. Dat is zinloos. Zie de ander ook dat hij/zij in pijn verkeerd. Je weet niet wat er bij een ander speelt. Stuur ze (nadat je een beetje gekalmeerd bent en gun jezelf die tijd dit gaat niet over 1 nacht ijs) zelfs liefde toe. Gewoon in gedachten. Dat je dus niet giftig blijft denken, maar in het spectrum van vergeven en loslaten komt. Kap mensen gerust af die je niets brengen. Maar niet uit haat. Wens ze het beste toe en laat ze gaan. Anderen zijn ook verantwoordelijk voor hun eigen processen. Daar ben jij NIET verantwoordelijk voor. Jij bent WEL verantwoordelijk voor jouw eigen gevoel. Jouw gemoedstoestand. En nee dat betekend niet dat je altijd maar moet streven naar happy de peppie (in deze maakbare maatschappij, laat ‘m los) Je bent mens. Sta jezelf toe om emoties te voelen. Sta jezelf toe om boos te worden. Geef je eigen grenzen aan. En zeg eens wat vaker: ik slaap er een nachtje over. Want dan gaat je onbewuste brein aan het werk. En toevallig is deze dame in staat tot de beste oplossingen, en niet ons primaire brein. Waarin ons Ego ook huist. Die is altijd handig om te beseffen dat de bananen op zijn, zeg ik altijd. En dat je dus naar de winkel moet 😉

Ok, dit blog is toch langer geworden. Maar het is ook holistisch. Het praten over het ene onderwerp, en nadenken erover, leidt weer tot het volgende. Zo vallen bij mij puzzelstukjes in elkaar. Ik hou van verklaren. verhelderen. En dat brengt me terug naar het begin van dit blog:

Dan besluit ik met die reden tot mijn wens voor een paradigma shift. Het Newtoniaans denken (van de afgelopen 200 jaar) bestaat namelijk uit drie onderdelen die op hun manier een verklaring voor dingen proberen te geven.

Reductionisme: Er is slechts één oorzaak voor één gevolg. (bv: Ik verlies geen gewicht want ik ben een vreetzak)
Het lineaire denken: oorzaak en gevolg gaan maar 1 richting op. (Als ik minder eet verlies ik gewicht).
Mechanistische wereldvisie: het machinaal denken over mensen. (Het is mijn eigen schuld dat ik te dik ben want als ik er meer moeite voor zou doen zou ik vanzelf gewicht verliezen.)

Heel lullig gezegd is dit een kortzichtige visie. Prachtig en prima voor het maken en designen van machines. En vast voor meer zaken waar ik minder verstand van heb. Ik veroordeel het niet, het is niet goed of fout. Je kan dit gewoon mijn inziens niet op ALLES toepassen. Het is goed voor sommige harde wetenschappelijk gestaafde feiten. Maar geenzins bedoeld om de mens als som der delen te beschouwen. (Uitgezonderd chirurgie denk ik 😉 )

Dank je wel voor het lezen. Nog geen genoeg van het lezen of gewoon nieuwsgierig, neem een kijkje op mijn website www.lichtreis.com en abonneer je eventueel op mijn nieuwsbrief om dit soort berichten af en toe in je mailbox te ontvangen (check de spamfolder) en op de hoogte te blijven van workshops en trainingen die ik verzorg. Groetjes Esther